Blog News (فارسی)

فرخی سیستانی و شاعر لب دوخته (3)

[ادبیات] صرف نظر از این که خواست و آرزوی شاعران و نویسندگان در هردوره از تاریخ چگونه خود را در آفرینش‌های کلامی آنان، انعکاس بخشیده و می‌بخشد، تردید نباید داشت که همه‌ی آنان با تفاوت‌های مختصری، فرزندان زمان خویش بوده‌اند. ممکن‌است گفته‌شود که وقتی این یا آن شاعر، تفکراتی عقب‌گرایانه و سرشار از تعصب داشته که بسیاری از همسن و سال‌ها و یا شاعران دوران آن فرد، به کلی از آن گرایش‌ها، فاصله می‌گرفته‌اند، چگونه او می‌توانسته، فرزند زمان خویش باشد؟ باید گفت که فاصله‌گرفتن این یا آن شاعر و نویسنده از یک فکر، به معنی آن نیست که آن فکر، در بخشی از گستره‌های آن زمانه وجود ندارد. بلکه مسأله بر سر آنست که فرزند زمان خویش بودن، نمی‌تواند در همه‌حال، بازتاب ترقیخواهانه‌ترین وجه فکری باشد. در یک زمانه، گرایش‌های فکری گوناگونی وجود دارد که از عقب‌مانده‌ترین و ضد مردمی‌ترین تفکرات شروع و به اندیشه‌هایی بس ترقیخواهانه و همدلانه ختم می‌شود. در زمانه‌ی مورد نظر که شاعران، رو به رشد و آفرینش گذاشته‌اند، در عمل، همه‌ی آنان، فرزندان فکری زمان خود بوده‌اند. یکی در حوزه‌ی گرایش‌هایی سیاه و ترس‌انگیز و دیگری در دایره‌ی گرایش‌هایی انسانی و مردم‌مدارانه.

اضافه شده توسط عمو اروند | ۲۱:۳۸ ۹۰/۱۰/۳

ارسال نظر برای تمامی بازديدکنندگان، بدون ثبت نام آزاد است.
نام:
ايميل يا آدرس وبلاگ:	(لطفاً فقط يکی را وارد کنيد)
شکلک:
پيام:
	مشخصات من را نگه دار \| مشخصات من را از یاد ببر